Paweł Nowak - Malarstwo i rysunek

 

Anna Mosiewicz

MALARSTWO I RYSUNEK PAWŁA NOWAKA

wystawa w koszalińskiej Galerii Na Piętrze

 

..co rozumiesz z tego co widzą twe oczy?

Z tego rozumiem obszar przeogromny,

dal, pustkę, chłód, samotność , nadzieję gwiazd

światłami zwiastowaną.

( Paweł Nowak, Księga Pamiątkowa, 1995 )

 

Paweł Nowak to artysta średniego pokolenia, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, w której zrobił dyplom w pracowni profesora Kazimierza Ostrowskiego. Jego ulubionymi technikami była grafika warsztatowa, rysunek i malarstwo, jakiś czas zajmował się również działaniami konceptualistycznymi. Jest wielokrotnym laureatem Dzieła roku w Toruniu, Włocławskich Impresji, Triennale Plastyki Włocławskiej, a także konkursów – między innymi Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego na Obraz im. Jana Spychalskiego w Poznaniu. Prace Pawła Nowaka mają w swych zbiorach muzea sztuki współczesnej, między innymi Centrum Sztuki Współczesnej 'Znaki Czasu” w Toruniu. Paweł Nowak jest członkiem tamtejszego okręgu ZPAP.

Poprzednia wystawa prac tego artysty była zorganizowana także przez Galerię Na Piętrze, a było to czternaście lat temu. Sztuka tego twórcy – jak zapewne wszystkich artystów – zmieniała się w czasie, ewoluowała, była efektem twórczych poszukiwań i różnorodnych koncepcji. Paweł Nowak należy do grona tych artystów, którzy w tym, co robią, doszukują się nie tylko głębszego, egzystencjalnego sensu, ale także dochodzą do coraz to nowych i niespotykanych wcześniej technik, czyli form, odpowiadających zawartym w pracach treściom.

Te niecodzienne, bo wykonane w takiej właśnie, autorskiej technice prace artysty, na przestrzeni ostatnich ośmiu lat, złożyły się na ekspozycję, którą będzie można podziwiać do połowy czerwca.

Zestaw prac, które autor wybrał na koszalińską wystawę, uderza swą tonacją – od czerni poprzez niezliczone odcienie szarości, aż po śnieżną biel – urozmaiconą niewielkimi, barwnymi akcentami. Ten świadomy wybór Pawła Nowaka – dominacja czerni i szarości, odniósł przewidziany efekt. Waga koloru jest tu celowo pomniejszona na rzecz waloru, kontrastu między czernią i bielą i wszystkimi szarościami, współgrającymi z wprowadzonymi barwnymi akcentami.

W pokazanych na wystawie pracach ważna jest technika, dotąd niespotykana, nawiązująca trochę do znanego w malarstwie ściennym „sgraffita”. Z jedną tylko różnicą – jest ono nie na murze, lecz pojawiło się na papierze. To efekt – jak powiedział podczas wernisażu artysta – uczestnictwa w połczyńskich plenerach, w których hasło „papier” stało się dominantą.

Technika Pawła jest bardzo skomplikowana i równie pracochłonna, bo artysta traktuje papier jak drewno, metal, glinę czy też linoleum. Jego prace to reliefy w papierze, wykonywane precyzyjnie ostrym nożykiem. Wierzchnia warstwa papieru jest – w ściśle określonych miejscach – zdejmowana, tak więc płaszczyzna zyskuje interesująca strukturę, a cała praca dodatkowy efekt. Papier ścierny zmienia płaszczyznę w określonych miejscach, a uzyskany efekt pogłębiony został przez wcieranie pasteli. W taki sposób artysta uzyskał w niektórych pracach efekt fotografii – przykładem może być kilka prac, między innymi realistyczne „Buty” czy też „Casablanka”. W twórczości Pawła pobrzmiewają echa minionych okresów – cykl „Okno Sajlenslandu” nawiązuje do op – artu, pejzaże z gór utrzymane są w stylu japońskich drzeworytów, a zrobione przed ośmiu laty „Misterium” oraz druga wielkoformatowa praca wykorzystują znany w sztuce archetyp – motyw meandra. Są też nawiązania do modernistycznych plakatów – tak można określić obraz, na którym para w maskach karnawałowych tańczy tango.