Elzbieta Kalinowska

W 1974 roku ukończyła z wyróżnieniem medalowym Wydział Malarstwa na APS w Krakowie w pracowni prof. Jonasza Sterna. W 1981 roku jest jedną z organizatorek Spotkania Artystów, Naukowców i Teoretyków Sztuki w Osiekach. W 1989 roku według autorskiego scenariusza finalizuje Ogólnopolskie Spotkania pod hasłem: "Sztuka jako gest prywatny". Obecnie prof. nadzw. dr hab.,  w Instytucie Wzornictwa Politechniki Koszalińskiej prowadzi Pracownię Rysunku.

Na przestrzeni lat kreuje własny, oryginalny alfabet twórczy zatytułowany "ZNAK i PRZESTRZEŃ". Swoje realizacje prezentuje na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w prestiżowych galeriach w kraju i za granicą. Prace Elżbiety Kalinowskiej znajdują się w kolekcji sztuki XX wieku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi.

Elżbieta Kalinowska:

"Po drugiej stronie - wyzwalanie znaku"

Proces rekonstrukcji Znaku jest antropologicznym poszukiwaniem wartosci każdej kultury. W zapisach znaków, w odkrywaniu ich pierwotnych, archaicznych wizerunków istnieją miejsca wspólne wielu kultur. Ich zbiory odciśnięte w materii wosku są nieskończone i niezmierzone. Tworzą struktury, które stanowią zbiór zagadek i sprzeczności, odsłaniają jedne miejsca, zasłaniając inne. Znaki wydobywają się z ukrycia, próbują odblokować wszelkie wyuczone sposoby widzenia, są wobec rzeczywistości niepodległe. Znak jest nagi, w swej prostocie zawstydzający, bo wszelka inna forma wykoślawia jego naturę. Każdy ze znaków zawiera niewyczerpaną energię kreowania formy, każdej formy, jest syntezą każdej sztuki.

Prowadząc przez wiele lat dialog z Rolandem Barthesem ciągle jeszcze odnajduję coś co należy przypomnieć, wydobyć z pamięci i wyobraźni.

                                                                         Elżbieta Kalinowska, fragmenty dziennika