Jan Tarasin (ur. 11 września 1926 w Kaliszu, zm. 8 sierpnia 2009 w Warszawie) – polski malarz, grafik, rysownik, fotograf, eseista, pedagog, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Studiował na ASP w Krakowie (1946–1951) w pracowniach malarstwa prof. Zygmunta Rudnickiego, Zbigniewa Pronaszki i Wacława Taranczewskiego oraz w pracowniach grafiki prof. Andrzeja Jurkiewicza i Konrada Srzednickiego. W latach 1963–1967 był pedagogiem na Wydziale Architektury Wnętrz tej uczelni.

W 1967 przeniósł się do Warszawy. Pracę pedagogiczną podjął ponownie w 1974, obejmując Pracownię Malarstwa warszawskiej ASP. W 1985 mianowany został profesorem nadzwyczajnym. W 1987 objął stanowisko rektora warszawskiej ASP, które sprawował do 1990. Członek „Grupy Krakowskiej” (od 1962). W latach 1974–1982 wydawał autorskie Zeszyty z serigrafiami i tekstami. Uprawiał malarstwo, grafikę warsztatową (litografia, serigrafia) i użytkową (plakat) oraz refleksję teoretyczną o sztuce.