TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Jachtoma Aleksandra

Urodziłą się w  1932 r. Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1953 r. przeniosła się na drugi rok studiów do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a następnie od 1956 r. na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1958 r. otrzymała dyplom z wyróżnieniem.

W latach 60. Jachtoma nawiązała kontakt z młodymi malarzami i rzeźbiarzami, z którymi stworzyła grupę „Rekonesans”. W 1972 r. przebywała w Paryżu na stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1987 r. otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości; w 2003 r. Nagrodę im. Jana Cybisa. Jachtoma uczestniczyła w ponad 200 wystawach w kraju i za granicą.

TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Rapsa Krzysztof

Krzysz­tof Rećko-Rapsa (ur. 1959 r.)

Jest jednym z pierwszych absolwentów koszalińskiego Liceum Plastycznego. Mieszka i two­rzy w Kosza­li­nie. Zało­ży­ciel grupy arty­stycz­nej TWA (Towarzystwo Wzajemnej Adoracji), która pro­mo­wała lokalnych twór­ców, umożliwiając młodym artystom zaprezentowanie swojej twórczości w koszalińskich instytucjach kultury. Czło­nek Związku Pol­skich Arty­stów Plastyków i czło­nek Sto­wa­rzy­sze­nia Pro­mo­cji Arty­stów Wybrzeża ERA-ART w Gdyni.

Jego malarstwo to przede wszystkim emocje zamknięte w abstrakcyjnych kompozycjach. Jak sam przyznaje, rozpoczynając pracę przy pustym blejtramie, nie wie jaki będzie końcowy efekt. Nie planuje, nie rozmyśla nad tym co powstanie – nieraz dopiero w trakcie tworzenia podejmuje ostateczne decyzje odnośnie kompozycji, kolorystyki itp. Niektórzy widzą w jego twórczości podobieństwo do stylu action painting, inni określają ją mianem lirycznej abstrakcji.

Recen­zent Marita Benke-Gajda (Aka­de­mia Sztuk Pięk­nych Kra­ków) napisała: Kolor jest w twór­czo­ści Rapsy wszech­obecny. Obser­wu­jąc Jego twór­czość ostat­nimi czasy odno­szę wra­że­nie, że z każ­dym nowym cyklem, czy nawet obra­zem, wcho­dzi on na nową, cią­gle for­mal­nie odkry­waną ścieżkę. Wciąż zaska­kuje widza kapi­tal­nym wręcz prze­ka­zem na temat wła­snych prze­my­śleń, emo­cji, uczuć. Zapra­sza­jąc do ogrodu swo­jej wyobraźni, daje nam przed­smak malar­skiego raju.

Krzysztof Rapsa prezentował swoje prace na licznych wystawach indywidualnych m. in. w Krakowie, Warszawie, Elblągu, Szczecinie, Gdańsku, Londynie, Mińsku, Grodnie, Seulu. Jego dzieła z powodzeniem sprzedawane są w domach aukcyjnych i znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych i prywatnych na całym świecie (w Niem­czech, Danii, Szwe­cji, Fran­cji, USA, Kana­dzie, Austra­lii, Bia­ło­rusi, Anglii).

Twórczość Krzysztofa Rapsy była wielokrotnie wyróżniana. Otrzy­mał nagrodę Era-Art na VI Mię­dzy­na­ro­do­wym Bien­nale Malar­stwa i Tka­niny Uni­ka­to­wej w Muzeum w Gdy­ni. Prezydent Koszalina uhonorował twórcę, przyznając mu prestiżową nagrodę Koszalińskiego Orła, za sukcesy twórcze w kraju i za granicą. Był również bohaterem filmu Leszka Orlewicza pt. “Na szczę­ście jest sztuka”.

TYTUŁ: Widok z wyspy Nibu

AUTOR: Rózga Leszek

Uprawia rysunek, malarstwo i grafikę warsztatową, początkowo monotypię, później - ze względu na zamiłowanie do precyzyjnego rysunku - akwafortę, także akwatintę i suchą igłę.

Urodził się w 1924 w Zgierzu. Prywatne studia malarstwa i rysunku odbył u Marii Skarbek-Kruszewskiej w latach 1945-46. W 1948 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod kierunkiem profesorów: Adama Rychtarskiego, Stefana Wegnera, Ludwika Tyrowicza i Władysława Strzemińskiego. W 1952 na skutek likwidacji Wydziału Plastyki Przestrzennej PWSSP w Łodzi, przeniósł się na Wydział Grafiki Propagandowej PWSSP w Katowicach - filii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Tam studiował malarstwo u Pomorskiego i grafikę książkową u Góreckiego. Dyplom z wyróżnieniem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie uzyskał w 1954. W 1958 został członkiem grupy "Piąte Koło". W 1960 rozpoczął pracę nad cyklem graficznym Rudery, kontynuowanym do 1963. Od 1961 powstawały grafiki z cyklu Relikty, realizowane do 1964. W 1967 Rózga rozpoczął zajęcia dydaktyczne z zakresu grafiki w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Wraz ze Stanisławem Fijałkowskim i Romanem Artymowskim zorganizował w 1971 w łódzkiej uczelni Wydział Grafiki. Został docentem i kierownikiem pracowni wklęsłodruku oraz prodziekanem nowopowstałego wydziału (do 1979), a w 1975 objął kierownictwo Katedry Grafiki Warsztatowej (do 1983). Na życzenie studentów prowadził również zajęcia z rysunku w nowopowstałej pracowni rysunku. W 1979 otrzymał tytuł profesora łódzkiej uczelni. W 1994 zakończył pracę dydaktyczną w PWSSP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.

TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Beksiński Zdzisław

Fotograf, grafik, malarz. Urodzony w 1929 roku w Sanoku, zmarł 21 lutego 2005 roku w Warszawie.

Absolwent architektury na Politechnice Krakowskiej (1952). Po ukończeniu studiów na Politechnice Krakowskiej Beksiński wrócił do rodzinnego Sanoka. Już w pierwszej połowie lat 1950. wykonał dojrzałe prace fotograficzne, a także zainteresował się malarstwem, a później malarstwem materii.

Jako młody artysta zajmował się fotografią, wygrywając szereg konkursów międzynarodowych. Dziś Beksiński jest rzadziej kojarzony z czarno-białymi zdjęciami, jednak to właśnie od nich zaczął swoją karierę. Jego fotografie przedstawiały ludzkie postacie, często w niecodziennych pozach – skulone, jakby zalęknione modelki były owinięte sznurkami, ich ciała były zdeformowane lub tak skadrowane, że było widać tylko ich fragmenty.

Po pewnym czasie Beksiński przeszedł jednak do następnej formy wyrazu, jaką był rysunek. Jego rysunki były najpierw na pół abstrakcyjne. Potem przeszedł do czystej figuracji o pełnej erotyki, sadyzmu i masochizmu atmosferze. Beksiński w swych rysunkach „pastwił” się nad żywą osobą, deformując jej ciało i ukazując ją często w trakcie kopulacji, związaną i zniewoloną.

Około 1964 roku zaczął malować. Zdecydowanie zerwał wówczas z awangardą i w pełni oddał się malarstwu fantastycznemu, wizjonerskiemu, figuratywnemu, starannie malowanemu farbą olejną na płycie pilśniowej. Nigdy nie dawał swoim obrazom tytułów, uznając, że każdy widz może je interpretować w dowolny sposób. Pierwszy okres tego malarstwa, pod wpływem mistycyzmu wschodniego, któremu wówczas Beksiński hołdował, był pełen symboli, tajemniczych treści i katastroficznej, pełnej grozy atmosfery.

Pierwszym poważnym sukcesem wystawienniczym była dla Beksińskiego wystawa jego obrazów o tematyce czysto fantastycznej, zorganizowana w 1964 roku w Warszawie przez krytyka Janusza Boguckiego. O ile awangardowa krytyka odwróciła się wówczas od Beksińskiego raz na zawsze, uważając go za renegata, o tyle publiczność dobrze przyjęła wystawę. Sprzedał na niej wszystkie wystawione obrazy.

W swej twórczości z lat 90. Beksiński coraz bardziej oddalał się od fantastyki, tajemniczych treści, pełnej grozy atmosfery, którymi były przepełnione jego obrazy z okresu „fantastycznego”, który też sam określał jako „barokowy.

Po 2000 roku, nie zaprzestając jednocześnie malować i rysować, zaczął Beksiński tworzyć swoje kompozycje na komputerze i przy pomocy fotokopiarki.

TYTUŁ: Czas i przestrzeń idą

AUTOR: Rosenstein Erna

Urodzona w 1913 r. we Lwowie. Zmarła w 2004 r. w Warszawie. Studiowała w wiedeńskie Frauen Akademie w latach 1932-34 i krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1934-1936). Związana była z GRUPĄ KRAKOWSKĄ
W roku 1977 została laureatką Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Norwida, a w 1966 otrzymała Nagrodę im. Jana Cybisa przyznaną za całokształt twórczości.

Erna Rosenstein wydała kilka tomików poezji: „Ślad” (1972), „Spoza granic mowy” (1976), „Wszystkie ścieżki” (1979), „Czas” (1986).

TYTUŁ: To drzewo już tam nie rośnie

AUTOR: Wieczorek Krzysztof

Krzysztof Wieczorek jest absolwentem Wydziału Grafiki łódzkiej PWSSP. Dyplom otrzymał w Pracowni Technik Metalowych prof. Leszka Rózgi w 1977 roku. Uprawia grafikę warsztatową, projektową, malarstwo i collage. Jest laureatem wielu międzynarodowych konkursów graficznych, m.in.: I nagrody oraz medalu na VIII Międzynarodowym Biennale Sztuki w Madrycie (1982), nagrody specjalnej na VIII Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki w Łodzi (1983), III nagrody na Konkursie Graficznym im. Aleksandra Raka w Katowicach (1985). Uczestniczył w ponad 70 wystawach zbiorowych, środowiskowych, prezentacjach sztuki polskiej poza granicami kraju oraz w wystawach indywidualnych.

TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Rokosz Edward

Edward Rokosz - absolwent Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku - dyplom w zakresie malarstwa ściennego. Po studiach realizował murale i sgraffita na Pomorzu, w Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Od końca lat 80-tych mieszkał w Stanach Zjednoczonych, gdzie zrealizował wiele zleceń z zakresu rzeźby i malarstwa ściennego oraz prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych. 

"Głównym zagadnieniem poruszanym w moich pracach jest rytm i przepływ ruchu. Trudno powiedzieć, które medium jest moim ulubionym - w pewnych okresach czasu czuję, że jedno przyciąga mnie ku sobie bardziej niż inne. Rzadko nadaję tytuły moim pracom. Ważne by widz odbierał sztukę przez pryzmat własnej wyobraźni, nie będąc pod wpływem moich interpretacji"

TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Beksiński Zdzisław

Fotograf, grafik, malarz. Urodzony w 1929 roku w Sanoku, zmarł 21 lutego 2005 roku w Warszawie.

Absolwent architektury na Politechnice Krakowskiej (1952). Po ukończeniu studiów na Politechnice Krakowskiej Beksiński wrócił do rodzinnego Sanoka. Już w pierwszej połowie lat 1950. wykonał dojrzałe prace fotograficzne, a także zainteresował się malarstwem, a później malarstwem materii.

Jako młody artysta zajmował się fotografią, wygrywając szereg konkursów międzynarodowych. Dziś Beksiński jest rzadziej kojarzony z czarno-białymi zdjęciami, jednak to właśnie od nich zaczął swoją karierę. Jego fotografie przedstawiały ludzkie postacie, często w niecodziennych pozach – skulone, jakby zalęknione modelki były owinięte sznurkami, ich ciała były zdeformowane lub tak skadrowane, że było widać tylko ich fragmenty.

Po pewnym czasie Beksiński przeszedł jednak do następnej formy wyrazu, jaką był rysunek. Jego rysunki były najpierw na pół abstrakcyjne. Potem przeszedł do czystej figuracji o pełnej erotyki, sadyzmu i masochizmu atmosferze. Beksiński w swych rysunkach „pastwił” się nad żywą osobą, deformując jej ciało i ukazując ją często w trakcie kopulacji, związaną i zniewoloną.

Około 1964 roku zaczął malować. Zdecydowanie zerwał wówczas z awangardą i w pełni oddał się malarstwu fantastycznemu, wizjonerskiemu, figuratywnemu, starannie malowanemu farbą olejną na płycie pilśniowej. Nigdy nie dawał swoim obrazom tytułów, uznając, że każdy widz może je interpretować w dowolny sposób. Pierwszy okres tego malarstwa, pod wpływem mistycyzmu wschodniego, któremu wówczas Beksiński hołdował, był pełen symboli, tajemniczych treści i katastroficznej, pełnej grozy atmosfery.

Pierwszym poważnym sukcesem wystawienniczym była dla Beksińskiego wystawa jego obrazów o tematyce czysto fantastycznej, zorganizowana w 1964 roku w Warszawie przez krytyka Janusza Boguckiego. O ile awangardowa krytyka odwróciła się wówczas od Beksińskiego raz na zawsze, uważając go za renegata, o tyle publiczność dobrze przyjęła wystawę. Sprzedał na niej wszystkie wystawione obrazy.

W swej twórczości z lat 90. Beksiński coraz bardziej oddalał się od fantastyki, tajemniczych treści, pełnej grozy atmosfery, którymi były przepełnione jego obrazy z okresu „fantastycznego”, który też sam określał jako „barokowy.

Po 2000 roku, nie zaprzestając jednocześnie malować i rysować, zaczął Beksiński tworzyć swoje kompozycje na komputerze i przy pomocy fotokopiarki.